De zenuwen begonnen al op te komen na de eerste ergo-training van het seizoen. Hoe. Gaan. We. Dit. Doen. Dat was een goede vraag. Na weken van ons wekelijks afbeulen op de roeimachines in de loods werden we dan echt geacht er klaar voor te zijn; de NKIR. Als club acht zouden wij individueel 2 kilometer starten, hetgeen de zenuwen niet echt deed afnemen.
Na een vrijdagavond van ijsberen in onze kamers en voor sommigen een moeizame nachtrust ging zaterdagochtend om 06.00u (of eerder) de wekker. In alle vroegte probeerden we ons power-ontbijt naar binnen te werken, terwijl huisgenootjes op dit tijdstip hun bed opzochten. Om 6.45u stond Julia in de kou te wachten op haar ploeggenootjes, die in geen velden of wegen te bekennen waren. Gelukkig konden we uiteindelijk bijna optijd vertrekken!
Toen we wakkerschrokken in de auto waren we al bijna in Amsterdam… nog minder dan een uur voordat we zouden starten! Na de anti-zenuw speech van onze coach Sanne gingen we naar de inroeizaal, om ons daar op te warmen voor de inspanning die we nog zouden gaan leveren. De zenuwen werden erger en erger, maar gelukkig zagen we dezelfde spanning op de gezichten van onze tegenstanders.
Na nog een traantje weg te hebben gepinkt liepen we toch enigszins zelfverzekerd naar onze toegewezen ergometer. Nu de zenuwen nog even vertiendubbelden gingen we klaarzitten, terwijl op ons schermpje het woord ‘SET READY’ in beeld kwam. ATTENTION. ROW! En hárd uit die startblokken, dat ging wel lekker. 10 halen eroverheen, die tijd lekker laag houden. En dan uitzakken.
Ja, uitzakken, dat vond Julia lastig. Dus onze Juul bleef beesten, 1500m lang. Uiteindelijk resulterend in een 3e plek was dat gebeest verre van zinloos; supergoed gedaan!
Ook Sanne heeft het goed gedaan; zij veroverde een knappe 9e plaats! Ik ging daarentegen steady van start en steeg langzaam maar zeker naar de eerste plek. De laatste 100 meter werden toch wel erg spannend toen ik begon te vergeten hoe roeien überhaupt werkt, zette Isabel Sieders van Asopos nog een flinke eindsprint in… Gelukkig heeft ze me nét niet in kunnen halen en ben ik gedeeld eerste met Isabel geworden.
Toen iedereen bijgekomen was (dat duurde bij mij wel even), vertrokken we uit de Sporthallen Zuid, om met de tram richting het centrum van Amsterdam te gaan. Hier hebben we samen met onze coaches en ons stuurtje onze buikjes weer rond gegeten, met het excuus van alle zojuist verbrandde calorieën. Op dit moment waren genoeg andere Phocanen nog in spanning voor hun te starten wedstrijd, en gelukkig is er later op de dag nog veel gepresteerd!
Door Myrna van Dongen 